Reflections of red and blue in our neighborhoods
State prepares our nooses
Cops evacuate our squares, our spaces and our high schools
But they will be haunted by our screams
Children of crisis, with leg pain and depression
With evictions, summonses and dismissals
Brokes with consciences that spit on give ups and poisons
The first drops of the storm
I went to steal alcohol
And I wandered all night long until I felt dizzy
Arson according to expert reports
Their bars and prisons will burn to ashes
We hate orders, courts and their rules,
Their models and stories
Even when nothing remains under the tear gas
We will never be silent even with blood in our mouths
We are all illegals and delinquents
Trying to catch their breath from the crevices
That’s why the resistance against the murderers is flourishing
That’s why we still resist against the DELTA forces
Struggles are my friend’s homeland
They draw their future with ashes from Moria
Damascus – Aegean – Hotspot – Athens – Central Square of Victoria
We carry stories and thorns in our feet
In the midst of cities, in our cement forests
I see souls going astray and gazes drifting in silence
Students courting their drug dealer
While twelve year old kids worry about their crying mother
I saw management make their choices, employees lose their jobs
The CEO receives a bonus, workers end up homeless
I saw fathers break down, spin out of control
I saw them try to stifle our cries
I saw what one shouldn’t see when you linger late at night
I dodged pitfalls, heroin and crack in the halls
I saw lost souls, junkies, changed friends stuck on ketamine
We hated the blue color of the sea and the green color of cedar
From their uniforms and the cop cars of the centre
They follow us, they listen to our cell phones
They are asking for our papers , they are afraid of our smiles
We hated the blue color of the sea and the green color of cedar
From their uniforms and the cop cars of the centre
They follow us, they listen to our cell phones
But they do not catch a word of what our tears say
Το κράτος ετοιμάζει τις θηλιές μας
Οι μπάτσοι στις πλατείες στα στέκια και στις σχολές μας
Εκκενώνουν αλλά θα τους στοιχιόνουν οι κραυγές μας
Παιδιά της κρίσης, με πόνους στα πόδια και καταθλίψεις
Με εξώσεις κλητεύσεις και απολύσεις
Αφραγκοι με συνειδήσεις που φτύνουν τις παραίτησεις
Και την φόλα οι πρώτες σταγόνες από την μπόρα
Πήγα να κλέψω την καλύτερη χειρότερη μπύρα
Να γυρνάω όλη νύχτα μέχρι να μου ρθει σκοτοδίνη
Εγκληματικός εμπρησμός σύμφωνα με το πόρισμα
Τα κάγκελα και οι πύργοι τους να γίνουν στάχτες
Σιχαινόμαστε τα όμορφα παραμύθια τους που κρύβουν διαταγές
Κανόνες, πρότυπα, η εκδοχή τους, το συστημά τους
Ακόμα κι αν δεν μείνει τίποτα κάτω από το δακρυγόνο
Θα ουρλιάξουμε με τα ούλα ματωμένα
Είμαστε όλοι μας λαθραίοι και παραβάτες
Που προσπαθούν να πάρουν ανάσα από τις χαραμάδες
Για αυτό ανθίζουνε οι αντιστάσεις απέναντι στους φονιάδες
Για αυτό ακόμα αντιστεκόμαστε απέναντι στους Δελταδες
Οι φίλοι μου έχουν για πατρίδα τους τα ζόρια
Ζωγραφίσανε το μέλλον με στάχτες από τη Μόρια
Δαμασκό σε Αιγαίο hotspot Αθήνα κέντρο Βικτώρια
Κουβαλάμε ιστορίες και στα πόδια μας τριβόλια
Εξώπορτα να κοιτάει Γαρούνα μέσα στο τσιμεντένιο πευκοδάσος
Βλέπω ψυχές να ναι στην γύρα και ματιές να παρεκλίνουν στην σιωπή
Φοιτητές να κάνουν τα γλυκά μάτια στον ντίλερ τους
΄Οσο το 12χρονο πιτσιρίκι ανησυχεί για τα κλάματα της μάνας του
Είδα την διέυθυνση να αποφασίζει. εργαζόμενοι να χάνουν το ψωμί τους
Προιστάμενοι στα μπόνους και υπάλληλοι στον δρόμο
Είδα γονιούς να ξεφεύγουν να χάνουν τα λογικά τους
Με πιο πάνω τ’όνομα της οικογένειας από την αξιοπρέπεια της κόρης
Είδα αυτό που δεν έπρεπε όταν αργείς το βράδυ
Πέρασα ξυστά από παγίδες και από τις χημείες στους διαδρόμους
Είδα χαμένους, τρυπημένους
Φίλους να είναι εδώ αλλά ο νους τους πάντα εκεί
Από το γηροκομείο μέχρι το παλάτι να ρέουν άφθονα χάπια
Μισήσαμε το μπλε της θάλασσας το πράσινο του κέδρου
Από τις στολές και από τα μπατσικά του κέντρου
Μας περνούν από πίσω ακούν τα κινητά μας
Ψάχνουν τα χαρτιά μας τους τρομάζουν τα χαμόγελα μας
Μισήσαμε το μπλε της θάλασσας το πράσινο του κέδρου
Από τις στολές και από τα μπατσικά του κέντρου
Μας περνούν από πίσω ακούν τα κινητά μας
Μα δεν πιάνουν ούτε λέξη από όσα λεν τα δάκρυα μας